در مصاحبه با پژوهشکده هنر گفتند:

به نظر جناب‌عالی بحران کرونا تا چه اندازه توانسته روی فعالیت‌های هنری تأثیر مخرب بگذارد؟

کرونا طاعونی است که ناگهان آمده و به عنوان یک بلای آخرالزمانی از آن نام می‌برند و هنر پیش از این چنین امری را پیش‌بینی کرده است، مشخصاً در غرب. شما در همان کارتون معروف «سیمسون‌ها» و هم فیلم‌های زیادی که در این زمینه ساخته شده می‌بینید که این بیماری خواهد آمد. همین هم یکی از دلایلی است که معتقد هستند این بیماری دستکاری شده و این یک ویروس دستکاری شده است.

بدون تردید وقتی که هنر در مواجه با یک واقعه قرار می‌گیرد برایش پاسخی را پیدا می‌کند.

با توجه به اینکه کرونا یک طاعون تازه‌ای است که وارد شده، هنر دارد جستجو می‌کند که راه‌هایی را برایش پیدا کند، و در همین کوتاه مدت می‌بینیم که یکی از وسایل آرامش مخاطبین شده چه سینما چه تئاتر چه هنر‌های نقاشی. درست است که دیگر به آن شکل سنتی که ما با آن آشنا بودیم در حال حاضر وجود ندارد.

اساساً جهان را دارند به کرونا و پساکرونا تقسیم‌بندی می‌کنند. بدون تردید هنر می‌تواند این کار را انجام دهد، مخصوصاً اگر از این منظر نگاه کنیم که هنر اساساً ریشه آیینی مذهبی دارد و می‌تواند وسیله تلطیف روح و آرامش انسان‌ها شود.

این هم یک بلایی است مثل همه بلاهای دیگر که آمده بود و ابتدا طبیعتاً بشر هنرمند، برابرش هراس دارد، مثل طاعون، مثل آنفولوآنزا، و آنهایی که اهل علم هستند راه خودشان را خواهند رفت که به فیزیولوژی ربط دارد و هنرمندان هم که با روح مخاطبین سروکار دارند بدون تردید کار خودشان را خواهند کرد.

همان طور که دانشمندان می‌توانند واکسن را پیدا کنند، هنرمند هم بدون تردید راه‌ حلی برای این دوران پیدا خواهد کرد.

برای دوران پساکرونا چه تغییری را در هنر پیش‌بینی می‌کنید؟

پیش از این هم، همه هنر‌ها مفید یا هنر جذب‌کننده نبودند، هنر وازده هم داشتیم، اما کرونا باعث شد که مخصوصاً به دلیل این بلای آخرالزمانی بشر به نوعی به جهان بعد از مرگ ایمان بیاورد و مخصوصاً هنرمند که صاحب اندیشه است. بی‌تردید بعد از این بحران ما در آثار هنری این واقعه را حتماً خواهیم دید که تأثیر این بلایی که آمده و نوع ارتباطی که انسان با مبداء پیدا کرده در هنر تجلی پیدا خواهد کرد.